Om zes uur worden we gewekt omdat we aanleggen bij de Faroe-Eilanden. Na het ontbijt lopen we Torshaven in. Een gezellig centrum met veel oude houten huizen. Velen met een dak voorzien van gras.

Er staat een oud fort op de punt met kanonnen.Aan een houten huis hangt vis te drogen.

De hellingen van het fort zijn hier rijkelijk begroeit met Dotterbloemen.

Om twee uur vertrekken we weer. De zee wordt daarna aanmerkelijk ruwer en dat is te merken. Wilma komt niet meer van haar bed en is echt misselijk. Sjaak probeert haar te verleiden tot het eten van een stukje kipfilet, maar dat is hem niet gelukt. Wij vinden het ook niet te eten! In de avond is het geen pretje in de hut. De golven klappen tegen de boeg en het schip gaat flink heen en weer.

Dinsdag 28 mei:

Met knikkende knieën gaat Cock door de douane. Bang dat er gecontroleerd gaat worden op drank en eten. Maar niets van dat alles! Gelukkig! Daar zijn we heel blij mee. Sjaak ervaart dat met veel minder stress! We vertrekken richting Egilstadir om boodschappen te doen. Rijden door bergen met sneeuw. Prachtig!

We besluiten om na Egilstadir de 1 te verlaten en rondweg 917 op te gaan. Het is een gravelweg met aan de kant veel Wilde zwanen

ondertussen stijgt  de weg naar de pas met 15 % en de nodige haarspeldbochten. Als we hoger komen begint het te sneeuwen en hard te waaien. We kunnen nergens draaien en dus  ook niet stoppen. Af en toe is de weg niet meer te zien en vooral in de bochten hoopt de sneeuw zich op.

We rijden met samengeknepen billen verder. Eindelijk zijn we boven en kunnen we aan de afdaling beginnen.Beneden kijken we uit naar onze vrienden. Maar die komen niet! Hoe langer het duurt hoe bezorgder we worden. We proberen te bellen, maar hebben geen verbinding. Na een half uur besluiten we door te rijden naar de camping. Onderweg krijgen we gelukkig een whattsappje van Wilma dat zij achteruit de berg af zijn gegaan omdat de motor afsloeg en op weg zijn naar de camping. We zijn blij als we elkaar weer terugzien. Wat een begin! Ondertussen is het erg koud geworden -5 graden!!

Woensdag 29 mei:

Als we wakker worden is alles wit van de sneeuw. Dat we geen stroom hebben genomen omdat we het te duur vonden (14 euro!) breekt ons nu op. We besluiten de rondweg terug te rijden en met de klok mee naar het zuiden, richting Höfn, te gaan.

De weersberichten zijn daar goed. Na Egilstadir komt de zon tevoorschijn en stijgt ook de temperatuur. Gevolg: opborrelend water in de douche! Maar dat is gauw verholpen. Onderweg stoppen we bij een waterval waar zelfs de ijspegels nog aan hangen.

In Stödvarfjördur vinden we een mooie camping voor 6 euro met wc. Het is ondertussen 7 graden.Hier staan veel gele sedum bloemen.

Rijden door een tunnel die 180 meter onder de grond ligt en waar de temperatuur oploopt tot 12 graden.  

Donderdag 30 mei:

Als we opstaan is de lucht strak blauw en de temperatuur stijgt flink. Wat een verademing!

In het water veel eidereenden

en aan de kant grote burgemeesters. In de lucht baltsende watersnippen. Op het gras veel koperwieken.

Vertrekken om negen uur richting Höfn. Stoppen bij het vissersdorpje Djupivogur en lopen naar het haventje. Daar lopen een paar grauwe franjepoten. De route is fabelachtig mooi met besneeuwde bergen.

Steeds volgen we de fjorden. Het is 10 graden, maar de wind is hard en koud. Dit is IJsland! Stoppen bij Skaftafell en zien de eerste Harlekijn eenden. Verder steenlopers en IJslandse grutto's. We komen om half drie aan bij de camping waar de receptie pas om vijf uur open gaat. Dat duurt ons te lang en dus rijden we door. Onderweg komen we langs vier grote gletsjers. We kijken onze ogen uit. Wat een prachtig landschap! Veel beekjes met melkachtig wit water. We komen uit bij een meer waarin ijsbergen drijven.

Dit is echt adembenemend mooi. We kunnen niet stoppen met foto's maken. Ook laat de Sneeuwgors en de raaf zich goed fotograveren.

Aan de overkant brengen we de nacht door op een parkeerplaats. Bespreken de boot voor morgen.

Vrijdag 31 mei:

Het heeft vannacht veel en hard geregend. Als we opstaan is het gelukkig droog. Door de regen zijn de ijsschotsen helder blauw van kleur.

Om kwart vóór twaalf gaan we aan boord van het amfibievoertuig samen met 19 fransen!

De gids doet daarom zijn verhaaltje in het frans en in het engels! Zijn wij niet echt blij mee. Daardoor ligt de boot al die tijd stil en komen we niet dichter bij de gletsjer.

Ook zijn er heel veel Noorse Sterns te zien.

Na de boottocht gaan we weer op pad en zien de ene gletsjer na de andere. De Vatnajokull ijskap beslaat maar liefst 8.500 vierkante meter en is op sommige plaatsen wel 1000 meter dik.

Er monden 19 gletsjers in uit en is de grootste gletsjer van de wereld. Er is een informatiecentrum in het Skaftafell National Park. Gaan naar de camping en betalen met stroom 4700 kronen. Er zijn goede douches en toiletten.  

Zaterdag 1 juni:

Na de koffie lopen we met z'n vieren naar de gletsjer. We kunnen van heel dichtbij het ijs bewonderen.

Als we terug gaan zien we een wulp en een sneeuwhoen in overgangskleed.

Gelukkig kunnen we er foto's van maken. Na de lunch gaan Cock, Sjaak en Wilma de berg op naar de waterval.

Het is de hele dag schitterend weer met veel zon. Tot laat in de avond blijft de temperatuur aangenaam.

Zondag 2 juni:

Rijden weer verder naar het zuiden. Passeren het Skeidara Bridge Monument. In 1996 is bij een vulkaanuitbarsting de hele brug weggeslagen.

In 1997 heeft men een nieuwe brug gebouwd. Een paar honderd meter verder stoppen we bij eigenaardige en tevens prachtige formaties zuilvormige basaltrotsen de Dverghamrar.

Daarna langs een schitterende waterval. De gletsjers stapelen zich op evenals de aantallen watervallen. De Foss á Sidu is een mooie slanke waterval in een unieke omgeving.

Er vliegen maar liefst twee paartjes watersnippen in de lucht. Het kenmerkende geluid is duidelijk te horen.

Dicht bij het dorp Kirkjubaejarklaustur ligt een door de gletsjer afgesleten vloer van basaltblokken. Hij beslaat tachtig vierkante meter. De basaltblokken zijn geformeerd door een lavastroom die hier tot stilstand is gekomen en vervolgens is afgekoeld.

We rijden door een groene oase in het vulkanische landschap dat is gevormd door de uitbarstingen van de Laki kraters in 1783. De camping in Kirkjubaerklaustur is wel erg basic en we besluiten door te rijden naar Vik.Wel is er nog een mooie waterval te zien.

We nemen onderweg de 203 en komen bij een kloof, de Fjabrarglúfur, van 2 km. lengte en 100 meter diepte.

Het landschap is hier lava begroeid met mos. Schitterend!

Op de camping hebben we zicht op de schitterende rotsen met broedende Noorse stormvogels.