Maandag 28 maart:
We staan op met de zon en Cock gaat al vroeg fotograferen en ziet house finches, grey flycatcher, say’s, phoebe, pine siskin en western scrub-jay.
Rijden naar het bezoekerscentrum en krijgen informatie over de State Parks van New Mexico. Brengen een bezoek aan de aanlegsteiger bij het meer, maar daar is niets te zien. Rijden terug naar Santa Rosa en nemen daar de 54 naar Vaughn. Onderweg niets anders dan prairies met af en toe een paar koeien.
Het waait erg hard en het zand draait in draaikolken de hoogte in.Ook waaien er ronde struiken op door de wind en we wanen ons in het wilde westen. We zien zes muilezels in het land. Ook weer eindeloos lange treinen met containers.Vlak voor Willard rijden we opeens langs zoutmeren: Lagunas Del Perros. Jammergenoeg droge zoutmeren! Bij Mountainair gaan we rechtsaf de 55 op naar het Manzano Mountains State Park. Na 16 mijl komen we bij een bos. Het is er erg rustig en we zoeken een plekje uit.
We zien meteen twee eekhoorns met een witte staart en witte buik en verder donkergrijs. Die zoeken we op! Het zijn de Abert’s Squirrels. Na de lunch lopen we de outertrail en zien vier Steller’s Jays en dark-eyed junco.
Dinsdag 29 maart:
Rijden terug naar de 60 en nemen de afslag naar Bernardo. Onderweg waait het nog steeds, alhoewel niet zo hard als gisteren.Het landschap wordt langzamerhand heuvelachtig en erg dor. Bij Bernardo bekijken we de aldaar gelegen campground. Nou daar gaan we dus niet staan. Dan maar wat verder rijden naar een State Park. We gaan eerst naar de 116 en slaan rechtsaf naar Bernardo Unit of the Ladd S. Gordon Waterfowl Complex. Daar rijden we een tour van drie mijl. Hier moeten in december duizenden Sandhill Cranes zitten,maar nu even niet. Jammer! Het geheel viel tegen, weinig waar te nemen. Dan maar naar het Bosque Del Apache National Wildlife Refuge. Bij het bezoekerscentrum worden we hartelijk welkom geheten en krijgen we alle informatie die we willen. We rijden de Marsh Loop en vervolgens de Farm Loop. We zien sneeuwganzen!!! Eerst drie en daarna een groep van wel 15 stuks!! Dat maakt de dag helemaal goed. Verder meerkoeten, canadese ganzen, woodduck, gadwall, northern pintail, northern shoveler, cinnamon teal, redhead, ring-necked duck, greater scaup, buffelhead,
american avocet, killdeer, american kestrel, common greenshank en de pintailed snipe. Jammergenoeg niet de twee kraanvogels die er moesten zitten. Al met al een geslaagde rondtour.
Nemen de highway 1 en daarna de 25 om naar het Elephant Butte Lake State Park te gaan. Het landschap wordt steeds indrukwekkender, met aan weerszijden grillige bergen met daartussen dalen met prairiebegroeiing. Het is aardig druk op het park, maar we vinden een mooi plekje.Het is erg warm en we kunnen onze spijkerbroeken uit en slippers aandoen. We staan nauwelijks of de eerste gambel’s quails lopen voorbij. Geweldig die rennende kippetjes! Ook zien we een roodkopspecht, brewer’s blackbird en de pyrrhuloxia.
Woensdag 30 maart:
Via Truth or Consequences nemen we de 25 en gaan naar Cabello State Park. De host vertelt ons dat we beter naar Percha Dam State Park kunnen doorrijden om te vogelen. Het is maar twee mijl verder. Daar is het heel rustig. Er staan maar vier campers. Even later blijkt dat die bewoond zijn door mannen die alleen dit nog hebben en van het ene State Park naar het andere trekken. Elke drie weken verkassen ze weer, want langer mag je er niet staan. We raken aan de praat met een van hen en horen hoe men hier leeft en denkt. Wij zijn dan wel heel bevoorrecht met ons leven. We brengen de dag door met vogelen, wandelen en lezen.
We zien vermillion flycatcher, diverse warblers, pyrrhuloxia, black phoebe, dark-eyed junco, phainopepla en in het bos de cooper’s hawk. In het water zwemmen twee beverratten, schilpadden en grote kikkers.
Donderdag 31 maart:
Rijden via de 25 naar Las Cruces. Drinken koffie bij de Mac en maken gebruik van free wifi. Willen skypen, maar Nicole is niet online. Jammer! Nemen vervolgens de 54 naar Alamogordo en komen dan langs het White Sands National Monument.
Wat een geologisch wonder!. Een dertien kilometer lange weg voert door schitterende witte duinen. Die duinen bestaan niet , zoals de naam doet vermoeden uit zand, maar uit puur gypsum (gipskristallen). Het duinenveld ligt geheel in de Tularosa Basin. In de omliggende gebergten komt veel gypsum voor. Gedurende miljoenen jaren is dat door regen-en smeltwater opgelost en meegevoerd naar dit lager gelegen Basin. Van daaruit kon er geen verdere afvloeiïng van het water plaatsvinden. De hete zon en droge wind zorgden ervoor dat het water verdampte;de mineralen bleven achter en kristalliseerden, zodat uiteindelijk alleen het pure, witte gypsum overbleef. In het bezoekerscentrum is een film te zien over het ontstaan van de duinen. We rijden de weg af en stoppen op de eerste parkeerplaats en lopen een rondje door het witte zand. Het licht is erg hard en als we bij het einde zijn besluiten we morgenvroeg terug te komen om met beter licht te fotograferen. We rijden door naar Alamogordo en zoeken een plaatsje op het Oliver Lee Memorial State Park. Daar de plaatsen met electriciteit vergeven zijn moeten we het zonder doen. Zien verschillende vogels vanuit onze stoelen o.a. de black-headed sparrow.
Lopen naar de bron bij het bezoekerscentrum, maar de vogels laten het afweten. Wel wijst een Engelsman ons op de aanwezigheid van een kolibrinachtvlinder.
Hij is nog sneller dan een kolibri, maar we kunnen hem toch fotograferen.Wat bijzonder!
Vrijdag 1 april:
Staan om zes uur op en rijden terug naar White Sands. Het licht is inderdaad indrukwekkend. Jammer dat het zo snel gaat. Na een uur is het al weer te hard.
We rijden naar Las Cruces en nemen de 10 naar Deming. Bij Akela nemen we de afslag naar het Rockhound State Park. We hebben geluk: er is nog één plekje met stroom. We boeken maar meteen voor twee dagen. Een dagje rust is voor ons én voor de benzineslurpende camper wel op zijn plaats. We zien de curve-billed thrasher.
Zaterdag 2 april:
Rijden naar de Spring Canyon en lopen daar een trail. We zien de Prairie Falcon voor de bergen langs vliegen. Jammer dat alles zo droog is. We ontmoeten een amerikaans echtpaar en raken aan de praat. Later op de dag zullen zij ons van informatie voorzien. Ze gaan eerst de bergen in. Het is erg heet en het gaat harder waaien. We doen het rustig aan. Tegen de avond komen Ron en Sue langs en stippelen voor ons in grote lijnen de route uit. Als het kan via State Parks.Ze komen uit Florida en gaan al een jaar of tien met hun camper op vakantie. Ze weten de mooie plekken! Ook de grote parken in Arizona en Utah komen aan bod. Zelfs tot aan San Francisco! We zijn erg blij met deze informatie.
Zondag 3 april:
Eerst komen Ron en Sue langs om dag te zeggen. Ze hopen ons boven Tucson weer te zien op het Catalina State Park, waar zij twee weken blijven. Wij gaan nog eerst naar Zuid Arizona. We krijgen van Sue een vrucht die ze van thuis heeft meegenomen. We moeten hem proeven. Wij rijden even later naar Deming om een paar boodschappen te doen bij de Wallmart en tevens een roadmap te kopen die je daar voor $ 5.95 kunt kopen. Jammer genoeg zijn ze uitverkocht. We skypen voor het eerst met Nicole bij de Mac. Rijden dan naar City of Rocks State Park. Het gaat steeds harder waaien, maar de rotsen op het park nodigen toch uit om hier een dagje te blijven. De “duststorm” wordt steeds heviger en we kunnen niets anders doen dan binnen in de camper af te wachten.
De lucht is helemaal vol met stof dat opwaait door de harde wind. Om zes uur wordt het wat minder en gaan we even een eindje lopen door de rotsen van City of Rocks. De rotsen staan soms spectaculair op elkaar gestapeld en lijken zo naar beneden te kunnen storten. De zon helpt ook nog een handje mee door in een mooie rode kleur onder te gaan.