Zondag 9 december:
Rijden naar de Ruta 5 na een nacht met veel lawaai op de camping. Nemen na vijftien kilometer de afslag naar Carrizal Bajo. Onderweg rijden we door het Parque Nacional Llanos de Challe. Het landschap is dor met veel cactussen.
Na zeventig kilometer op een weg zonder asfalt maar wel glad en goed te rijden komen we aan bij het dorp. Onderweg zijn we nog op een paar barricades gestuit, maar daar konden we gelukkig langs. Toch geeft het een raar gevoel! Het dorp bestaat uit armoedige huisjes. Na de koffie gaan we weer gauw op pad. We hebben besloten terug te rijden richting Huasco om naar Playa Blanca te gaan. Daar vinden we een schitterende camping met mooie plekken.De ranger vertelt dat bij de waterplek af en toe een tapaculo komt drinken. Die wil Cock graag fotograferen. We lopen eerst naar het strand en zien een paar snowy plovers (sneeuw plevieren).
Daarna gaat Cock naar de waterplek. Als ik bij de camper ben komt er een woestijnvos voorbij. Gelukkig heb ik de camera klaar liggen! Cock ziet wel rayadito, plain brested earthcreeper (Chileense aardkruiper), black-billed shrike-tyran (zwartbekklauwier tiran), rufous banded miner(roodband holengraver) en streaked tit spinetail (gestreepte meesstekelstaart) . ’s Avonds komt de vos nogmaals langs en kan Cock hem ook bewonderen. Bij de camper komt de tapaculo voorbij gerend en is niet te fotograferen. Ook komt er een klein muisje van de broodkruimels snoepen.
Maandag 10 december:
Nemen de kustweg naar Caldera. Een schitterende weg dwars door de Atacamawoestijn.We komen op de 150 km. lange weg slechts vijf auto’s tegen. Het is een berglandschap met afwisselend struikjes en cactussen en kale vlaktes. Later schitterende zandheuvels. Bij Puerto Viejo slaan we af en komen uit bij een zeer armoedig dorp dat erg unheimisch aandoet. We hadden gehoopt op een leuk vissersdorpje na het lezen van de propagandaborden langs de weg. Maar daar klopt niets van. We draaien snel om en vervolgen onze weg naar Caldera. Zien onderweg een paartje puna hawk (chileense havik).
In Caldera tanken we, doen boodschappen en eten een hapje bij de chinees. Rijden naar Bahia Inglesa. Als we de weg naar de camping aan de politieagenten vragen worden we door hen persoonlijk naar de camping gebracht. Dat is nog eens service! De camping ligt midden in de woestijn. Het weer, dat al twee dagen bewolkt is, knapt op en de zon schijnt weer.
Dinsdag 11 december:
Blijven vandaag op de camping. Doen boodschappen en ruimen op. Cock loopt naar het strand en ziet enkele goudplevieren en heel veel drieteenstrandlopers. Ook een grote fuut laat zich zien. Het is bewolkt. Net als gisteren knapt het rond drie uur op en om zes uur is het weer bewolkt. ’s Avonds koelt het lekker af.
Woensdag 12 december:
Nemen de kustweg naar Chanaral. Een mooie weg langs veel witte stranden.Bij Chanaral is het heel druk met tankende vrachtwagens. We rijden de weg op naar het Parque Nacional Pan de Azúcar. Dit is een supergladde zandweg. Na 25 km. vinden we de camping en zetten de camper neer bij een mooie plek met barbecue en bank. Het geheel ommuurd vanwege de wind.
We lopen naar het super mooie witte strand en zien steenlopers en snowy plevieren en vinden enkele schelpen. ’s Avonds krijgen we bezoek van een hongerige woestijnvos.
Donderdag 13 december:
Gaan lekker zonnen op het strand en ’s middags naar Chanaral om te internetten. Het werkt niet erg vlot maar Cock kan de website voor een gedeelte bijwerken.
De vos is er als de kippen bij als we weer terug zijn. Ze heeft haar wederhelft ook meegebracht. Gezellig toch!
Vrijdag 14 december:
Rijden door het park naar de Ruta 5 riching Taltal. Na Taltal nemen we de kustweg. Een schitterende weg langs baaien met rotsen die volzitten met pelikanen, humboldt genten en aalscholvers. Op het strand zien we veel grijze meeuwen. Vóór Paposo zien we duizenden aalscholvers, pelikanen, grijze meeuwen
en humboldt genten in het water. Wat een machtig gezicht! We nemen de B 710 door de bergen. Een mooie asfaltweg door een woestijn van zand. Hier groeit nog geen cactus!! Wel een prachtig gezicht die gekleurde golvende bergen.Bij La Negra zijn ze met de weg bezig en dat zorgt voor het nodige oponthoud. Gaan bij Antofagasta naar de kustweg om een camping te zoeken. Niet te geloven wat we daar aantreffen. Daar gaan we dus echt niet staan!! We rijden naar de stad en vinden een plekje bij een park aan zee. We staan hier rustig. Aan de kust is het erg druk met grijze meeuwen, sterns en franklin meeuwen. Er zitten wel duizenden. Ook vliegen er pelikanen voorbij.
Zaterdag 15 december:
Nemen de Ruta 1 en slaan af naar Monumento Natural La Portada. Daar is een rotsformatie die door het water uitgesleten is tot een natuurlijke brug.
Er broeden voornamelijk aalscholvers. Op de rotsen aan de kust broeden humboldt genten, pelikanen, inca sterns en humboldt pinguins.
In de lucht tientallen roodkop gieren. Echt de moeite van het bezoeken waard. We rijden door naar Juan Lopez, een klein dorp waar bussen af en aan rijden met badgasten. Te druk voor ons, dus gaan we weer terug en vervolgen onze kustroute. Slaan af bij Mejillones, een industriestadje, waar veel grijze meeuwen op het strand zitten. In een boom zien we enkele paartjes kwakken. Bij Punta Itata zoeken we de omgeving af naar de kleine peruaanse stern. Jammergenoeg zien we ze niet. Bij Hornitos vinden we een mooi plekje om te overnachten aan het strand.
Zondag 16 december:
Vertrekken op tijd richting Tocopilla. Het is bewolkt. De kustweg is mooi met veel witte rotsen met pelikanen, humboldt genten en aalscholvers.
Links ligt een bergmassief, de Cordillera de la Costa, waar niets op groeit en dat bestaat uit lavasteen en later zand. Onderweg zoeken we naar een goede overnachtingsplek en die vinden we bij Costa Blanca. Een heerlijk plekje aan het strand met duikende pelikanen voor de deur.
Maandag 17 december:
Gaan eerst richting Iquique. Waar wij denken een modern centrum te vinden blijkt niets anders te zijn dan een bomvol gebouwde vieze stad. Als we de stad verlaten kijken we van boven af op duizenden daken van golfplaat of wat er voor door gaat. We laten verderop onze auto wassen. Hij zag er echt niet meer uit! Gaan onderweg nog een verlaten mijnstadje bekijken: Humberton.
In 1960 is de mijn gesloten en nu worden er een aantal gebouwen gerestaureerd.Je krijgt toch een indruk van hoe de mensen toen leefden. Je kunt de dokterswoning, de kerk, de school en het theater van binnen bekijken. Het geheel staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco.
Na Pozo Almonte, een dorp vergelijkbaar met Humberton, maar dan geverfd en nog in gebruik, rijden we de Ruta 5. Na 24 km. komen we bij het Reserva Nacional Pampa del Tamarugal aan. Omdat ze bij de camping aan het werk zijn krijgen we een gratis plekje met stroom, douche en wc. In de Tamarugoboom zien we een speciaal vogeltje dat uit Peru komt, de tamarugo conebill.
De tamarugoboom groeit alleen hier in de droogste woestijn ter wereld en kan dat omdat hij een penwortel heeft tot aan het grondwater, soms wel twintig meter lang. Ook lopen er mooie hagedissen: lagarto del desierto, rond.
Dinsdag 18 december:
Via de Ruta 5 nemen we de afslag naar Pica.De weg er naar toe gaat dwars door de woestijn. Er groeit helemaal niets en soms zie je opgedroogde zoutmeren.Het is erg heet wel 40 graden. Pica is een groen dorp in de Pampa de Tamarugal. Er groeien sinaasappels en citroenen en andere fruitbomen. Het is een toeristisch en gezellig dorp. We gaan ’s middags naar de Cocha Resbaladero, een thermaalbad met water van 25 á 30 graden. Heerlijk om lekker in te liggen luieren.Om een uur of vijf lopen we naar het Sanctuario de la Naturaleza Quebrada Chacarilla en zien een bijzondere kolibrie die alleen hier voorkomt, nl. white-sided hillstar(witflank bergnimf).
Hij is opvallend omdat hij een veel langere snavel heeft dan andere kolibries. Als we 's middags op het plein in de schaduw zitten uit te rusten lopen er verschillende duiven nl. de white-winged dove en de plain-breasted ground dove. ’s Avonds brandt er veel kerstverlichting in de straten en vooral op het plein.
Woensdag 19 december:
Rijden terug naar de Ruta 5. De weg is soms erg slecht met grote gaten en af en toe is er een fikse omleiding van vele kilometers die helemaal bar en boos is! Rijden nog altijd door de woestijn en het is ook nog altijd heet en er groeit ook nog altijd niets! Vóór we de douane passeren i.v.m. de taxfreezone,rijden we nog langs een opgedroogd zoutmeer.
Opeens zien we een rivier rechts waar water in zit en eromheen is het helemaal groen. Dit is de oase Quillagua. Rijden door naar Maria Elena en vandaar naar Calama. Het laatste stuk gaat flink omhoog dwars door de bergen en ook weer flink omlaag. Calama ligt op een hoogte van 2200 meter. Kunnen we vast een beetje wennen aan de hoogte. In Calama gaan we naar de camping. Daar hebben we wifi, dus wordt de website weer bijgewerkt.
Donderdag 20 december:
Cock is vandaag jarig!! Hij wordt 65!! Wat een mijlpaal. We gaan naar San Pedro de Atacama. Daar hebben we afgesproken met Sjaak en Wilma op camping Los Perales om kerst te vieren. Wij rijden vanaf Calama over een schitterende weg die ons soms flink laat klimmen. De omgeving is schitterend met een berm van donkerrode bloemen en op het laatst mooie cayons.
We zijn om half twaalf al op de camping en nu is het afwachten wanneer onze vrienden aankomen. We moeten tot zeven uur wachten om te horen dat het een erg zware pas was van 48 40 meter. We zijn blij dat ze er zijn en hebben heel wat bij te praten.
Vrijdag 21 december:
Gaan een paar touroperaters langs om te informeren voor wat excursies. Verder gaan we langs een andere camping en verkassen daarna. Zitten nu in de ecolodge Los Abuelos. waar het sanitair heel wat beter is en er is een zwembad.. Het enigste nadeel is dat je verder moet lopen naar het centrum. Er loopt een paartje chiguanco trush.
Gaan bij Sjaak en Wilma pannenkoeken eten en drinken nog een glaasje champagne op Cocks verjaardag.
Zaterdag 22 december:
Om zeven uur worden we opgehaald om op excursie te gaan. We rijden eerst naar Laguna Miniques. Daar ligt van oudsher een Inca trail. Het meer is schitterend blauw en gelegen tussen vulkanen.
We gaan met z’n allen ontbijten en rijden daarna naar de Laguna Miscanti.Daar zitten flamingo’s,
gehoornde koeten en andus meeuwen.
We zitten inmiddels op 4300 meter hoogte en we moeten veel water drinken en het rustig aan doen. Het valt gelukkig alles mee. Onderweg zien we een grote groep vicuna’s. deze dieren lijken op lama’s maar hebben een lichte kop en komen alleen boven de 4000 meter voor. Onderweg zien we een peregrine valk, hele groepen duifjes, de bright-rumped yellow-finch en enkele parkieten. Vervolgen de tour naar de Atacama Salar, een zoutvlakte met andes flamingo’s,
sneeuw plevieren en andes kluten. Op het pad loopt een mooie hagedis.
Bekijken het kerkje van het dorp Toconao omdat het plafond geheel van cactushout is gemaakt. Heel apart. We hebben genoten van de mooie omgeving. Het was zeker de moeite waard.
Zondag 23 december:
’s Morgens lekker rustig aan gedaan daarna naar het dorp waar we de kerk en de mercado hebben bezocht en om vier uur worden we opgehaald om de Valle de la Luna te gaan bezoeken. Dit landschap is geërodeerd door water en wind. Het vormt een gedeelte van het Parque Nacional Los Flamencos.
Het is adembenemend mooi met bergketens van zoutkristallen bedekt met zand dat door de wind en het water schitterende vormen heeft aangenomen.
Tegen zonsondergang gaan we naar andere cayons om de zon te zien zakken. Jammer genoeg zijn er vandaag veel wolken voor de zon. De omgeving is des al niet te min fantastisch.
Maandag 24 december:
Omdat het weer erg warm is duiken we ’s middags heerlijk het zwembad in. ’s Avonds lopen we naar het dorp om bij restaurant Blanco een heerlijk kerstdiner te nuttigen.Het is reuze gezellig samen met Sjaak en Wilma. Op de terugweg gaan we de kerk binnen om nog een stukje van de nachtmis mee te beleven op z’n chileens.
Dinsdag 25 december:
Het is Kerst!! De zon straalt weer aan de hemel. We gaan naar het dorp om een excursie te regelen voor morgenochtend naar de geyser. Ook boeken we een trip van vier dagen naar Bolivia.
Woensdag 26 december:
Om half vier gaat de wekker af en om vier uur worden we afgehaald om naar de El Tatio Geyser te gaan. We gaan zo vroeg omdat je anders als het warmer wordt de rook van de geysers niet meer ziet. Heel duf rijden we de negentig kilometer naar het nationale park. Daar ontbijten we eerst en daarna rijden we naar de geysers. Het is ontzettend koud: -5 graden!! We lopen te rillen van de kou.
De 64 geysers zijn niet gigantisch. Ze borrelen en spuiten. Ze liggen op 4300 meter hoogte. Er komt een paartje black-hooded sierra finch (zwartkop berggors) voorbij.
Na anderhalf uur rijden we verder en zien we vicuna’s en viscaches van heel dichtbij. Viscaches zijn een soort konijnen met een staart van een eekhoorn. Ze leven op de rotsen.
We gaan naar het thermaal bad. Maar wij hebben het te koud en gaan er niet in. Onderweg bezoeken we Machuca, een klein dorp met een mooi kerkje. Ook zien we op de hoogvlakte een meer met giant coots (reuzen koeten) koeten met jongen
,andean geese (andes ganzen),
puna flamingo’s en chileense flamingo’s en crested ducks (kuifeenden). Verder bewonderen we enorm grote cactussen. We laten ons afzetten in het dorp en eten een heerlijke lunch.
Donderdag 27 december:
We worden om half zeven opgehaald met een minibus. De bus is helemaal vol, achttien personen. We stoppen in Chiu Chiu om te ontbijten en leren een nederlands stel kennen en spreken af om samen verder op te trekken. Zij hebben al met twee franse meisjes afgesproken, dus dag komt goed uit daar je met z’n zessen in een jeep kan. We moeten zo’n 150 km. omrijden naar de grens bij Ollague omdat de andere grens dicht is vanwege politieke problemen.
Na de Chileense grens stappen we over in de gereedstaande jeeps. De Boliviaanse grens is snel gepasseerd en onderweg zien we verschillende, soms werkende, vulkanen. De vulkaan Ollague is zelfs 5947 meter hoog en heeft fantastische kleuren. We stoppen om te lunchen bij een lagune met honderden flamingo’s. Heerlijk koude rijst met tonijn! De omgeving is adembenemend mooi.
Onbeschrijfelijk de kleuren van de bergen, het water en de flamingo’s.
Cock gaat helemaal uit zijn dak als hij een paartje mountain caracara’s (berg caracara's) spot. Verder een tapuit en een aantal black-headed sierra finches (zwartkop berggorzen).
Om zeven uur komen we bij het hotel op 4200 meter hoogte aan. We delen een kamer met z’n zessen en er is geen douche alleen water om je tanden te poetsen! Gelukkig is het ’s nachts niet zo koud als ze voorspeld hadden. Het eten is goed: spaghetti bolognese met een perzik toe.
Vrijdag 28 december:
Om vijf uur opstaan om naar de geysers te gaan. De kleuren zijn werkelijk prachtig! Het borrelt en spuit overal! Geweldig! We zitten op 4900 meter hoogte en hebben soms problemen met onze ademhaling. Gaan terug naar het hotel om te ontbijten. Daarna weer in de jeep op weg naar de woestijn van Dali. Verder stoppen we bij een rotspartij die de verlaten italiaanse stad wordt genoemd met een rots die lijkt op een boom;
de arbre de Pierre. In het dorpje San Augustin krijgen we een lunch van aardappelpuree met een komkommersalade en worstjes, watermeloen toe. In San Juan stoppen we bij een bar en een mummiemuseum. Daarna naar hotel de Sal, waar we een tweepersoonskamer krijgen. Het hotel is opgebouwd met zoutblokken. Indrukwekkend om te zien.
De bedden zijn betonblokken met een hoofdeinde van een bewerkte plaat zout. Het avondeten bestaat uit soep en kip met gebakken aardappels. Heerlijk! We krijgen er zelfs een wijntje erbij!
Zaterdag 29 december:
Om 7 uur rijden we verder naar het Uyuni Saltflat. Dit is een opgedroogd zoutmeer 12 keer groter dan de Bodensee in Duitsland! Wat een fantastische ervaring is het rijden over een onmetelijke witte vlakte zout! Echt adembenemend! Onderweg komen we langs een rots met hele grote cactussen.Dit is een Parque Nacional.
We beklimmen de rotsen en met het zoutmeer op de achtergrond genieten we van een onbeschrijfelijk uitzicht. Er staan cactussen van 1000 jaar oud. We zien een giant hummingbird (reuzen kolibrie) en red-backed sierra finches (roodrug berggorzen). We lunchen op de witte vlakte met macaroni met erwtjes en worteltjes en schnitzel! Geweldig toch?
Na de lunch nog een stuk over het zout en daarna naar een treinenkerkhof. Hier staan treinen weg te roesten. Een liefhebber zou tranen in zijn ogen krijgen. Maar voor ons is het niet zo interessant. Daarna rijden we Uyuni binnen, een doorgangsstadje voor backpackers die met de bus naar Peru of verder reizen. We krijgen een kamer in een hotel met eigen toilet en douche. Heerlijk! Gaan in de stad eten met z'n vijven. Zien veel vrouwtjes in klederdracht.
Zondag 3o december:
Om zeven uur een slecht ontbijt in het kantoor van de organisatie Atacama Mistica. Om half acht op weg naar de grens. Stoppen nog in een stadje genaamd San Christobal. Hier zie je authentiek Bolivia. Vrouwtjes met veel zware tassen of kruiwagens met handelswaar, kinderen in handkarren.
Mannen die argwanend naar ons kijken of we geen foto's maken. Lopen over een mercado met groente en vlees. Straten met huisjes van lemen blokken met daken van gras. Wat een ander leven! Bij de Boliviaanse grens is het rustig. We wisselen van vervoer vóór de grens van Chili. Hier is het onwijs druk en worden alle tassen open gemaakt!
Na een uur zijn we weer onderweg. We stoppen weer bij Chiu Chiu en daar krijgen we een late lunch van rijst met kortelet en aardappelsalade.Om zeven uur rijden we San Pedro binnen. Blij dat we de camper weer terug zien. Jammergenoeg ingebouwd door een stel chilenen die hier met z'n allen kamperen. Maar ja dat zullen we de komende tijd wel vaak meemaken. Per slot van rekening heeft Chili en Argentinië nu twee maanden vakantie!
Maandag 31 januari:
Hebben heerlijk geslapen, ik doe een was en Cock verdiept zich in de foto's. Gaan in de stad eten bij restaurant Colsor. Het is heerlijk! Verder doen we het rustig aan, mailen en lezen wat.
Dinsdag 1 januari:
Na een zeer luidruchtige nacht vertrekken we via de chileense grens in San Pedro de Atacama naar het begin van de Jama Pass. We zijn wel gespannen en hopen er het beste van. Als we op de hoogvlakte komen zien we al gauw enkele zoutmeren met flamingo's en gehoornde koeten en puna teals (puna taling). Als Cock foto's wil maken merkt hij al gauw dat iedere inspanning op ademnood uitloopt. De panorama's zijn adembenemend mooi.
Alles verloopt erg vlotjes en de camper rijdt als een zonnetje de hoogvlakte op. Onderweg zien we drie puna tinamous (puna tinamoes), een soort hen en een lesser rhea (kleine struisvogel). Bij de argentijnse grens op 4855 meter zijn we snel klaar en rijden we wel twee honderd kilometer verder over een vlak terrein met een hoogte van boven de vierduizend meter en bewonderen enkele zoutmeren.
Na de Salina Grande, waar veel zout wordt gewonnen en mensen met stalletjes figuurtjes van zout proberen te verkopen rijden we een veelkeurig en geërodeerd gebergte in met veel haarspeldbochten. Het begint te regenen en daarna te donderen en te bliksemen. We komen steeds hoger en het zicht wordt minder door de laaghangende bewolking. Gelukkig wordt het beter als we beginnen te dalen. Zien een zone-tailed hawk (bandstaart buizerd)mooi in beeld. Rijden al gauw Purmamarca binnen en vinden een plekje achter de kerk op de camping. Het is een leuk dorpje onder de heuvel met de zeven kleuren met adobehuisjes, een zeventiende eeuwse kerk en een nijverheids markt.'s Avonds gaan we uit eten. Het regent en het is koud!
Woensdag 2 januari:
Gelukkig schijnt de zon weer en we rijden Purmamarca uit richting Tilcara. De afstand is maar 27km. vandaar dat we vaak stoppen om de spectaculaire rotsformaties met een spectrum aan kleuren te bewonderen. Deze Quebrada de Humahuaca, een ravijn, staat op de lijst van de Unesco World Heritage. De hellingen staan vol met gigantische cactussen. In de vallei spotten we de great pampa finch (grote pampa gors) .
We rijden Tilcara binnen, een dorp vol met backpackers, dus veel eettentjes. De camping: el Jardin is voorzien van grasveldjes en we vinden een mooi plekje. Lopen 's middags naar het dorp waar op het plein veel kraampjes staan.
Donderdag 3 januari:
Cock haalt groente en brood op de mercado. Rijden de ruta 9 naar het noorden. Stoppen onderweg om te vogelen en zien mountain parakeets, band-tailed seedeater (streepstaart zaadeter), great pampa finch (grote pampa gors), bay-winged cowbird (bruine koevogel), thick-billed siskin (dikbek sijs), ash-breasted sierra finch (grijskeel berggors), brown-backed mockingbird (bruinrug spotlijster) en shiny cowbird (glans koevogel) . De quebrada is weer fantastisch om door heen te rijden. We stuiten op een file daar de plaatselijke bevolking protesteert.
De politie staat er bij maar doet niets.
Zowel heen als terug hebben we er last van. Brengen een bezoek aan Humahuaca, het grootste dorp aan de Quebrada. Er zijn leuke kleine winkelstraatjes met veel aardewerk en handwerk.
Gaan daarna weer terug naar de camping in Tilcara.
Vrijdag 4 januari:
Na een bezoek aan de mercado gaan we via de Ruta 9 richting San Salvador de Jujuy. Slaan af naar het Parque Provincial Potrero de Yala. Daar de weg te slecht is kunnen we niet tot de lagune rijden maar we stoppen bij de rivier en zien enkele nieuwe soorten nl: red-tailed comet (saffo komeet kolibrie), sayaca tanager (sayaca tangare), red-crested finch (rode kuifgors), brown-capped redstart (bruinkop zanger)
en enkele schitterende vlinders. Gaan naar camping El Refugio en vinden een prima plekje met gras. Als we eenmaal met onze stoeltjes buiten zitten worden we verrast door het aantal vogels dat zich aan ons laat zien nl. golden-billed saltador (goudsnavel saltator), screaming cowbird (roodoksel koevogel), bay-winged cowbird (bruine koevogel), tropical kingbird (, streaked flycatcher gestreepte vliegenvanger),
yellow-browed tyrant (geelbrauw tiran) en fork-tailed flycatcher (vorkstaart vliegenvanger).
Dit is nog eens genieten. We kunnen tot laat buiten zitten.
Zaterdag 5 januari:
Vanochtend eerst naar de rivier gewandeld die achter de camping loopt. We zien veel vlinders en zelfs een slang, maar jammer genoeg geen dipper!
Op de camping zien we vier plush-crested jays (pluche kap gaai) in de boom. We kunnen ze heel goed bekijken. Ze zijn schitterend. Wit met blauw! Verder zien we een paartje safron yellow finches (gewone safraan gors) overvliegen. Langzamerhand wordt het steeds drukker op de camping. De muziek komt vanuit alle hoeken en de geuren van de asado ook. Het is hoogseizoen en dat zullen we weten ook!