Zondag 2 oktober:

Willen vandaag een afstand van ongeveer 300 km. overbruggen omdat we niet te dicht bij Oklahoma City willen zitten. Vanaf Medicine Park nemen we de 277 en bij Chickasha de 62, dan via de 240 naar de 40. Bij Okemah gaan we van de grote weg af en moeten dan nog ongeveer 50 km. om bij een groot meer aan te komen en een mooi plekje te vinden aan dat meer. We genieten van de heerlijke temperatuur en het zonnetje. Lopen een eindje langs het meer, maar er is weinig te zien. Enkel een goep crackels, spreeuwen, eastern phoebe en een eastern bluebird.

In het bos zien we vijf hertjes schichtig wegrennen.  

Maandag 3 oktober:

Vanochtend zwemt een beverrat vlak bij in het meer. Na de koffie vertrekken we. Rijden via binnenweggetjes tot de grote weg bij Henryetta. Nemen daar de 40 en zien onderweg veel grote meren bij Eufala. Vlak vóór Canadian ligt het Arrowhead State Park waar we een erg mooi plekje vinden aan het Lake Eufala. Zien enkele wablers, ladderbacked woodpecker,boomklever

en tugted titmouses in de struiken. Als we zitten te eten zien we een bald eagle bij het meer zitten. We lopen nog even langs het meer en zien veel eastern bluebirds. ’s Avonds komen er drie hertjes langs. We kunnen nog lang buiten zitten en genieten van de natuur. 

Dinsdag 4 oktober:

Gaan eerst nog het Arrowhead Park verkennen. De rangers zagen een boom om met zoveel lawaai dat we vroeg weg gaan. Zien wel twaalf turkey vultures bij het meer op de grond zitten. Verder red-bellied woodpecker,whitebreasted nuthatch, eastern phoebe, flicker, eastern bluebird en bluejay. Gaan via McAlester om boodschappen te doen bij de Walmart. Verkopen echter géén wijn ( oklahoma’s wetten!). Bij de liquorstore betalen we even later bijna het dubbele!! Dan naar Wilburton en via de 2N komen we bij het Robbers Cave State Park aan. Een mooi park, maar géén vogel te zien. Lopen naar het meer en zien een ijsvogel aan de overkant.  

Woensdag 5 oktober:

Als de buren aan de overkant opeens veel lawaai maken blijkt dat ze met hun telefoon het geluid van een pileated woodpecker laten horen om hem te lokken en dat lukt! Er komt zelfs een paartje overvliegen met het nodige geluid. Geweldig om zo’n grote specht echt goed te kunnen zien.

Dit is genieten!Daarna gaan we op weg naar onze volgende bestemming: Quachita national Forest. Via Buffalo Valley en Talihina komen we aan bij het Talimena State Park. Dat vinden we niets en we rijden verder de 1 af. We komen langs een bezoekerscentrum en daar horen we dat we de Talimena Scenic Drive moeten rijden, een weg over de hoogste bergen tussen de Apalachians en de Rockies met adembenemende panorama’s met steigingen van 13 %. Werkelijk de moeite waard. We gaan halverwege naar de camping bij Cedar Lake. Een fantastisch gelegen terrein. Hier blijven we staan. We horen de pileated woodpecker hier goed, maar zien hem niet. Daar de burn-ban is opgeheven genieten we ’s avonds ook nog van een heerlijk kampvuur! 

Donderdag 6 oktober:

Blijven nog een dag hier. Vlakbij ons zit een sapsucker in de boom te timmeren.

Gaan de trail om het meer lopen. Een mooie tocht dwars door het bos. Zien nog een downy woodpecker, een hele kleine specht, maar 17 cm. Het weer is geweldig een zonnetje met een lekker briesje. Hebben hout gesprokkeld voor het kampvuur. Een vriendelijke buurman komt ons zelfs nog wat meer brengen. Genieten tot laat op de avond van het vuur. 

Vrijdag 7 oktober:

Rijden de Talimena Scenic Drive naar Queen Wilhelmina State Park. Onderweg gaat het lampje branden van de olie. Bekijken het State Park wel, maar zien dat het erg toeristisch is, met een treintje zelfs, en besluiten door te rijden naar Mena, de eerstvolgende stad om een garage te zoeken. Gelukkig vinden we die ook en worden we daar fantastisch geholpen en gaan we opgelucht weer verder.Nemen de 71 naar Cove om vervolgens door te steken naar Oklahoma en via de 259 naar  het Beavers Bend State Park te gaan. Dat valt erg tegen. Het is er veel te druk en de plaatsen zijn slecht.Jammer! Morgen beter. 

Zaterdag 8 oktober:

Rijden via Broken Bow, waar het erg toeristisch is, naar Idabel.Nemen de 87 naar Harris en komen bij het Red Rough Wildlife Refudge. We rijden over een gravel weg naar de tweede parkeerplaats en lopen verder naar de birdhide. Er is wel water maar weinig vogels te zien. Enkele blauwe reigers, aalscholvers en hele groepen schuwe woodducks, die op grote afstand al op de vleugels gaan.  Dan maar terug. We gaan verder naar Arkansas om bij het Millwood State Park te overnachten. Nou dat is een verademing. De ontvangst is heel hartelijk. We hebben de camper neergezet en zitten aan het water en zien in korte tijd ontzettend veel vogels: roodkop specht

, blue jay, eastern bluebird, kardinaal, yellow-winged flicker, grote blauwe  en zilverreiger, bald eagle, wel vijftig turkey en black vultures, oriole en een grote groep brewers black birds. Dat belooft wat, dus we blijven morgen nog maar een dag hier. Gaan om zes uur met de ranger mee een wandeling maken. Wel aardig.